„Człowiek postawiony w obliczu kłopotu prawnego najczęściej nie potrafi sam go rozwiązać. Dla rozwiązania tego kłopotu potrzebuje pomocnika. Najlepszym pomocnikiem w kłopocie prawnym jest ten, kto się na prawie zna, a zarazem ten, kto posiada umiejętności praktycznego poruszania się w instytucjach owo prawo egzekwujących. W ten sposób obywatel, który ma kłopot prawny, w naturalny sposób trafia do adwokata.
Rozmowa adwokata z klientem nie jest rozmową o paragrafach. Jest rozmową o kłopocie prawnym, w jakim znalazł się klient, co często przeradza się w rozmowę o życiu. W gabinecie adwokackim, ale też w pokoju widzeń aresztu śledczego lub więzienia, nierzadko dochodzi do zwierzeń, wyznawania win, dzielenia się najgłębiej skrywanymi myślami”
J. Naumann, Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu. Komentarz, Warszawa 2012, s. 210.